به گفته دکتر مرتضی عاصمی، طراح و سازنده این دستگاه، یکی از راه‌های تولید برق و انرژی الکتریکی از انرژی‌های تجدید‌پذیر، استفاده از انرژی خورشید است. به گفته وی، انرژی خورشیدی به عنوان منبع بی پایان انرژی به شمار میرود که میتواند نیاز بشر به انرژی در تمامی زمینه ها را تأمین کند. اما استفاده از انرژی خورشیدی به خودی خود امکانپذیر نمیباشد و برای این کار نیاز به تجهیزاتی است که بتوان با استفاده از آنها، انرژی خورشیدی را به انرژی قابل استفاده در زندگی روزمره تبدیل کرد. امروزه از دو تکنولوژی بطور گسترده برای تولید انرژی از تابش خورشیدی استفاده میشود: فوتوولتائیک (Photovoltaic) و فوتوترمال (Photothermal). به گفته عاصمی، تکنولوژی فوتوترمال، انواع مختلفی از ساختارهای متمرکز کننده تابش خورشیدی را شامل میشود که یکی از آنها، سولار دیش (Solar dish) است. در سیستمهای سولار دیش، از یک موتور استرلینگ برای تبدیل انرژی خورشیدی به انرژی الکتریکی استفاده میشود. در موتورهای استرلینگ (Stirling engine) احتراق خارج از سیلندر صورت گرفته و با اختلاف دما بین سیلندرهای گرم و سرد، انرژی حرارتی تبدیل به انرژی الکتریکی میشود.
به گفته عاصمی، برای ساخت سولار دیش از سطح داخلی یک دیش ماهواره (قسمت مقعر آن) برای متمرکز کردن نور خورشید در یک نقطه (کانون) استفاده شد. در ابتدا، سطح داخلی آن، با آینه های کوچکی پوشش داده شد و پس از تعیین کانون دیش ماهواره، موتور استرلینگ در کانون آن نصب شد. با قرار گیری سیلندر گرم موتور استرلینگ در کانون دیش ماهواره، و افزایش دمای آن به بالای 400 درجه سانتیگراد، موتور استرلینگ شروع به کار میکند در اثر این فرآیند انرژی خورشیدی به انرژی الکتریکی تبدیل میشود.
عاصمی در ادامه بیان داشت: سولار دیش ها در مقایس بزرگ، در صورتی که قطر دیش آنها در حدود 8 متر باشد توانایی تولید 25 کیلووات انرژی الکتریکی را دارا میباشند. ساخت نخستین نمونه آزمایشگاهی این دستگاه در ایران علاوه بر اینکه بر بومی سازی این تکنولوژی در ایران کمک میکند، شرایط را برای استفاده از این تکنولوژی در مقیاس بزرگ و نیروگاهی را نیز فراهم میکند.
لازم به ذکر است که ایران کشوری است که به گفته متخصصان این فن با وجود ۳۰۰ روز آفتابی در بیش از دو سوم آن و متوسط تابش بین 5/4 تا 5/5 کیلووات ساعت بر متر مربع در روز یکی از کشورهای با پتانسیل بالا در زمینه انرژی خورشیدی معرفی شده است. با مطالعات انجام شده توسط سازمان فضایی آلمان، در مساحتی حدود ۲۰۰۰ کیلومترمربع، امکان نصب بیش از MW ۶۰۰۰۰ نیروگاه حرارتی خورشیدی وجود دارد. در صورتی که این ارقام با اوج مصرف برق در تابستان سال 1397 (که گرم ترین تابستان در چندین سال اخیر بود) مقایسه شود، مشاهده میشود که این مقدار در حدود MW 4000 بیشتر از آن خواهد بود که منجر به خاموشیهای پی در پی و تعطیلی مراکز مختلف اداری، آموزشی و درمانی شده بود. بنابراین استفاده از این تکنولوژیها در ایران و دنیا نه تنها میتواند نیاز جامعه به انرژی را بطور کامل تأمین کند، بلکه قادر است به مشکلات زیست محیطی ناشی از سوختهای فسیلی نظیر گرمایش کره زمین، تغیرات فصلی، از بین رفتن گونه های گیاهی و جانوری غلبه کند.